Bethany de Forest & Fiona Zondervan
15 OKTOBER – 21 NOVEMBER 2015
Op zaterdag 7 november a.s. van 14.00 – 16.00 uur organiseren wij:
- een masterclass van Fiona Zondervan; Klei een ei! Fiona vertelt over haar werkwijze en nodigt jong en oud uit om met haar te kleien.
- animatiefilms van Bethany de Forest en Robin Noorda
Al vanaf het begin van haar carrière is Bethany de Forest (HKU) bezig met het maken van opstellingen en maquettes die ze fotografisch vastlegt. Met een gewone camera bleven de beelden echter te afstandelijk. Ze wilde het gevoel creëren dat ze zelf zou kunnen rondlopen in de door haar gecreëerde werelden. Pinhole-fotografie bleek dit mogelijk te kunnen maken.
In het indrukwekkende oeuvre van Bethany de Forest zijn een aantal subgenres te ontdekken. Zo is zij gefascineerd door de natuur, maar dan op microniveau. Vlinders en kikkers bewonen een kunstmatige biotoop die ze door middel van de meest uiteenlopende materialen maakt. Zo kan de omgeving bestaan uit stukken rode kool, knikkers of paksoi. De natuur is niet haar enige inspiratiebron. Ook bouwkunst, landschappen en industriële constructies spreken tot Bethany’s verbeelding.
Pinhole fotografie grijpt terug op de oorsprong van fotografie; camera obscura. Het licht valt door een zeer klein gaatje (de pinhole) in de camera op het filmpje waardoor de foto gemaakt wordt. Lange belichtingstijden versterken nog eens het gevoel dat je te maken hebt met het prille begin van de fotografie. Bethany de Forest werkt echter op een zeer eigentijdse manier, wat zich vertaalt in de keuze van de materialen, die vaak een afspiegeling zijn van de huidige maatschappij en frisse uitstraling van haar foto’s en animatiefilms. Op de exposite zijn er twee animatiefilms te zien die Bethany samen met Robin Noorda maakte (teaser)
Recensie Dagblad van het Noorden 15 oktober 2015
Fiona Zondervan (1963) is beeldhouwer van dieren. Haar beelden zijn immer levendig en veelal krachtig van aard. Ze zijn vervaardigd met een groot inlevingsvermogen die de uiterlijke verschijning en het innerlijke karakter van elk van de dieren recht aan doet.
Zo is met een goede smaak de vacht van de Schotse Hooglander weergegeven. Wat we niet direct zien is dat dit beeldhouw-technisch lastig is. Fiona weet echter op een geavanceerde manier de huid zo te bewerken dat de wollige textuur van het beest welhaast tastbaar wordt. De textuur en het patina maken subtiel gebruik van de inval en de eigenschappen van het licht.
Alsof ie niets weegt, toch gauw een 15 kilo, glijdt de Condor hoog in de Andeslucht. Met zijn spanwijdte van circa 3 meter is deze gierachtige een imposante vogel. Fiona heeft hetgeen deze vogel zo kenmerkend maakt goed weten te vertalen naar brons. De rank uitgevoerde vleugels laten goed zien dat deze vogel een zwever is. Het formaat van de deels naakte kop met daarachter de kraag laten zien dat het een enorm beest is. Dit type vogel heeft dan ook het grootste vleugeloppervlak van alle levende vogels. Op de vleugels zijn de veren subtiel en enigszins plat zichtbaar, de wind en de stroomlijn maken een de vleugel tot een ideale drager – en een ideaal onderwerp voor Zondervan.
De Apenarend die Fiona heeft gemaakt zit zelfverzekerd op zijn plek. De klauwen stevig en resoluut om de stam geklemd, de rug gestrekt en de arrogante blik op oneindig. De vogel maakt zich blijkbaar geen zorgen of hij deze dag wel wat te eten krijgt. Fiona heeft goed gekeken naar het karakter en de expressie van het beest zelf. De kraag is proportioneel uitgevoerd, evenals ‘de stola’ van veren op zijn schouders. De krachtige snavel nodigt uit om te voelen of de punt echt zo scherp is als het lijkt. Het groene patina is mooi verdeeld over het lichaam. Daar waar de groeven en inkepingen zijn is het kopergroen aanwezig, naar buiten toe lijkt het of de natuur haar werk heeft gedaan en wordt het brons –aaibaar- donkerder. Het verenpak ziet er bijna abstract uit, maar is toch heel natuurgetrouw.
Naast het maken van beelden in brons maakt Fiona ook beelden van steen. De havik, uitgevoerd in Iers hardsteen, maakt gelijk indruk. Met de uitstraling van een wachter houdt hij de omgeving nauwgezet in de gaten. Het karakteristieke van deze vogel is ook weer duidelijk terug te vinden in het beeld. De havik zit stil op zijn sokkel met de schouders enigszins hangend en de vleugels glad langs het lichaam. Fiona heeft de aanzet van de vleugels licht geprolongeerd, kerven en krassen verraden dat de vorm en contouren van de vleugels. De brede staart zorgt voor de uiteindelijke balans in het beeld. De kop is niet volledig uitgewerkt maar dit hoeft ook niet, aan de haakvormige snavel en strakke horizontale lijn boven de ogen is duidelijk te zien dat we hier van doen hebben met een havik. Dat Fiona gekozen heeft voor deze steen is begrijpelijk, de havik heeft net als de steensoort zelf ook een leigrijze kleur. De vaal witte borst wordt gekenmerkt door verticale grijze strepen. Deze zijn in het beeld duidelijk terug te vinden door rimpels die door subtiel krasjes een lichte kleur krijgen. Het uiteindelijke resultaat is een beeld dat een zeer krachtige roofvogel laat zien, een havik pur sang.
Deze beelden kunnen alleen maar worden gemaakt door iemand die houdt van dieren. Fiona Zondervan verdiept zich in een beest alvorens deze in brons of steen te vereeuwigen. De treffende gelijkenis is niet alleen het resultaat van een goede techniekbeheersing, maar bovenal de liefde die deze beesten door de vingers van Zondervan gevoeld moeten hebben.