Edith Snoek 2016
Blikken vol twijfel, genegenheid of soms een ietwat verlegen. De kinderen lijken liever niet op doek te worden vastgelegd, maar in al hun onbevangenheid staan ze daar. Kwetsbaar, in een lege ruimte. Duidelijk nog kind, maar toch ook al een echt individu met een eigen karakter. Hoewel we recht in de kinderziel lijken te kijken, geeft het niet echt een ongemakkelijk gevoel. Het karakter van het kind laat zich raden, maar het is niet zo dat er rafelrandjes aan hun bestaan kleven. Het zijn kinderen zoals kinderen horen te zijn, zichzelf, zij willen zich niet beter of mooier voordoen. Dat het nergens ongemakkelijk wordt komt mede door het subtiele kleurgebruik en de spannende compositie.
Dit is de verdienste van beeldend kunstenaar Edith Snoek. In al haar werk schildert ze kundig de ambivalentie die kinderen zo kenmerken.
Edith Snoek (1958) studeerde in 2003 af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Daarvoor had zij reeds de opleiding TeHaTex aan de VL/VU te Amsterdam voltooid en werkte zij als docente beeldende vorming.
Haar toets laat ruimte voor transparantie waardoor er een prettige ruimtelijkheid in de voorstelling komt. Ook de toon, veelal monochroom, schept lucht. Door het doek niet dicht te schilderen krijgen de kinderen een lichtvoetigheid die bij hun past. Een zekere vervreemding ontstaat door herhaling van vormen binnen het doek. En door het gebruik van verschillende technieken wordt het beeld ook schildertechnisch interessant. Inspiratie haalt Snoek uit haar directe omgeving. Kinderen zijn voor haar een gewillig onderwerp om alle facetten die binnen haar mogelijkheden liggen te benutten. De schetsmatige toon die in bijna al haar werk terugkomt, verraden een goede tekentechniek. Haar lijnvoering is treffend en kent een zekere dynamiek, die de voorstelling levendig maakt. Door te spelen met verschillende standpunten en het optimaal benutten van een tamelijk beperkt diffuus kleurgebruik daagt Snoek zichzelf uit om telkens nieuwe, verrassende voorstellingen te maken.